วันอังคารที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2557

เยือนถิ่น..ชายแดนใต้...

เกือบสามสิบปี....
ที่ผมเฝ้าฝันเห็น..สถานที่แห่งหนึ่ง..
เป็นหมู่บ้านชาวประมง ตั้งบนชายหาดสะอ้านตา...

ผมจำเหตุการณ์ได้ลางเลือน..วันนั้นผู้อพยพค่อนข้างเยอะ..เราใช้เรือประมงเก่าๆบรรทุกพวกเขา..
และลากเรือของพวกเขาออกไปนอกทะเล..
ตามนโยบายผลักดัน กลุ่มผู้อพยพ...
เราเองก็ใช้เรือประมงในการปฏิบัติภาระกิจลับ..
เพื่อไม่ให้สะดุดตา...

เรือลำที่ผมขับเกิดเครื่องขัดข้องขณะที่เพื่อนๆกำลังตัดเชือกเรือเพื่อลอยแพกลุ่มผู้อพยพ..
ระหว่างนั้น พวกผู้ชายกระโดดลงน้ำ และว่ายเข้าหาเรือของพวกเรา...ผมได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด..เสียงกรีดร้องของผู้หญิงที่อยู่ในเรือลำนั้น..
เสียงโหยหวลของคนที่อยู่ในน้ำ...

ผมภาวนาให้เครื่องยนต์มันสตาร์ทติดเสียที..แต่ก็ไร้วี่แวว..เสียงอึกทึก..ดังใกล้เข้ามาทุกขณะ
ตามด้วยเสียง ปัง ปัง ปัง และ โพล๊ะ..ที่ศรีษะของผมแล้วทุกอย่างก็ดับวูบลง.....

ไม่มีความคิดเห็น: